καταρρυπώ

καταρρυπῶ, -όω (AM Μ και καταρρυπώνω)

καταρρυπαίνω*.

μσν.

1. καταισχύνομαι

2. κηλιδώνω

αρχ.

(η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) κατερρυπωμένος, -η, -ον

εγκαταλελειμμένος, έρημος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ῥυπῶ (< ῥύπος)].